Blog Młodej Rekonstruktorki

Czołem!  Jak widzicie już po tytule wracam do recenzowania książek, które przeczytałam. Przepraszam że tak rzadko coś wrzucam, ale zrozumcie. Nowy rok szkolny, nowa szkoła, trzeba się uczyć. Ale spokojnie w piątek jadę na marsz "Zapory", więc stamtąd pojawi się relacja, po 2 października obiecałam wrzucić całe opowiadanie, a za tydzień będzie rekonstrukcja. Dodatkowo będę teraz wrzucać recenzje częściej. :) A teraz przejdźmy do książki.   Książkę dostałam przypadkowo prawie że. Przeglądając w niedzielę facebooka natrafiłam na stronie tejże książki na post o treści "Co to za miejsce?". Zerknęłam na dołączone zdjęcia i od razu stwierdziłam, że to Łączka. Napisałam , przy okazji odpowiadając na wcześniejszy komentarz dotyczący mauzoleum-pomnika tamże. Po jakiś czasie autor odpowiedział i po krótkiej wymianie postów podczas której zapytał się czy jestem rekonstruktorką poprosił o rozmowę na privie. W czasie tej rozmowy dowiedziałam się że możliwie że nasze grupy (bo a...

Czołem! Znów się dłuższy czas nie odzywałam, ale wiecie szkoła. Zwłaszcza że teraz zaczęłam naukę w Warszawie. Gdyby ktoś rano, około 7.20 zauważył na Nowym Świecie dziewczynę z plecakiem moro i z krzyżem NSZtu na nim to spokojnie może podejść przedstawić sugestię odnośnie bloga :D Sprawa druga. Wielkie brawa dla pani/panny Anny za pierwsze komentarze. Możecie jej również podziękować, bo dała mi inspirację żeby wrzucić resztę opowiadania. Sprawa trzecia. Gdybyście jednak chcieli usłyszeć opowiadanie trochę wcześniej, to być może premierę swoją w całości będzie miało na 3. Marszu Pamięci w Bełżycach na który się wybieram. Marsz rusza 1 października ;) Serdecznie zapraszam. Sprawa czwarta. Zapraszam również za trzy tygodnie do Pułtuska. Będą obchody 70. rocznicy rozbicia więzienia w Pułtusku przez Wyklętych. Tam również będę. Więc również w niedługim czasie możecie spodziewać się postów z tych wydarzeń :) Zapraszam również na stronę znajomych do której przyczyniłam się w stopniu ta...

Czołem! Smuci mnie brak jakiejkolwiek aktuwności z waszej strony. Jednak wyrzucam fragment mojego opowiadania. Miłej lektury. Dawno ucichły szmery rozmów, a Antek nie mógł zasnąć. Słychać już było tylko ciche mamrotanie i posapywanie przez sen. Przewracał się z boku na bok, lecz sen nie przychodził. „To na nic! Pójdę się przejść” pomyślał. Jak postanowił, tak zrobił. Cichuteńko ubrał się. Założył dżinsy, oficerki, a na koszulkę w której spał nałożył bluzę od munduru, bo noc była jeszcze dosyć ciepła. Wyszedł przez taras i spojrzał na ogród. Cały był skąpany w blasku księżyca, który jasno świecił bo noc była bezchmurna. Zszedł z tarasu i skierował swój krok ku pobliskiemu zagajnikowi. Wszedł między drzewa i wsłuchał się w szum wiatru w ich koronach. Wyobraził sobie jak  musieli się czuć polscy partyzanci dla, których szum ten był najlepszą kołysanką. Niedługo później lasek skończył się i Antek chciał spojrzeć na uśpiony dom… Ale domu nie było… Skołowany chłopak przystaną...

Czołem! Moi kochani czytelnicy! Ja nie gryzę! Chcę przy waszej pomocy rozwijać tego bloga. A jak proszę o komentarze to napiszcie choćby ten najbardziej błahy jaki się wam wydaje, a ja go nie zignoruję, przeczytam go, odpiszę. Proszę was! Może chcecie fragment opowiadania?