Blog Młodej Rekonstruktorki

Ja to tu zostawię... Tacy Sami #8 Grzesiek dopadł drzwi domu równo z wybiciem godziny policyjnej. Wszedł do domu, przywitał się z mamą i młodszym bratem. Skinął zdjęciu ojca stojącemu na kredensie. Przeszedł do swojego pokoju i zamknął drzwi. Potrzebował chwili spokoju, aby ułożyć sobie wszystko w głowie. Po zaliczonych egzaminach postanowił pójść sprawdzić tamto tajemnicze przejście, które odkrył podczas spaceru z „ Misią ”. Tylko co tamci dwaj tam robili? Dobrze że umówili się na następne spotkanie, bo ta myśl nie dałaby mu spokoju. Wstał z łózka, na którym leżał i podszedł do okna. Mimo obowiązującego zaciemnienia, uznał że grube zasłony wystarczą. Wsunął się za nie i zlustrował wzrokiem ulicę. Środkiem ulicy przechodził właśnie patrol. Parszywe szkopy... Według słów tamtych chłopaków już niedługo okupanci zostaną pokonani, ale ma nadejść coś gorszego. Co może być gorszego niż tortury na Szucha? Nie wiedział i wolał nie myśleć nawet. Cofnął się w głąb mrocz...

Czołem ferajna! To już rok jak istnieje mój blog! W gonitwie życia umknął mi ten moment, a jeszcze fakt że w tym czasie byłam na wycieczce klasowej. Jednak ten krótki post chciałabym zamieścić jako odnotowanie tego momentu. Przez ten rok już ponad 3500 razy wyświetliliście tą stronę. Ogromny ukłon robię w stronę moich wiernych czytelników nie tylko z Polski ale i z Francji, z Ameryki, Wielkiej Brytanii, Irlandii i co ciekawe z Rosji, oraz z innych krajów. Dziękuję Marcinowi który obserwuje bloga przy pomocy powiadomień. Wasza obecność tu to najlepszy prezent na moje siedemnaste urodziny które mam za tydzień. Nigdy bym nie przypuszczała że niewinny projekt na informatykę tak się rozwinie. Jako taki mały prezent dla Was mam krótką historię jak znalazłam się w miejscu obecnym. Co wpłynęło na moje decyzje i działania. Z tego co opowiadali moi rodzice od małego ciągnęło mnie do historii. Mam zdjęcie jak jestem w wieku może 3 lub 4 lat i śpię przytulona do drewnianego miecza. W moim mieś...