Wiersz #9 Spacer

Czołem!
Wracam do Was z nowym wierszem. Po otrzymaniu wyników matury obiecałam sobie że wrócę do pisania. Więc oto jest, świeżutki wiersz

Spacer

 Znowu sierpniowe słońce ogrzewa stolicę
Wystawiam twarz do niego
Podczas spaceru zwiedzam okolicę
Śródmieścia tak pięknego i skrawionego

 Przesuwam palcami po bliznach murów
Tu padła kula, tu odłamek
Ślady tak wielkie jak pomniki królów
Nieśmiertelnego bohaterstwa ułamek

 Ceramiczny plasterek na murze
Symboliczny opatrunek dla ran
Przy tych murach toczyły się burze
Tu padał warszawski kwiat jak skoszony łan

 Jak rzeka mrówek idą
Fala przechodniów ślepych
Którzy patrzą a nie widzą
Znaków świadków niemych

 Gdyby dać im głos
Wysłuchać ich opowieści
Wskrzesić martwych los
Poznać przodków ścieżki

 Zaklęta w kamieniu historia
Uważni dostrzegą plamę krwi
Dla tego nieznanego gloria
Już nikt z niego nie zadrwi
Jagoda

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

"Zanamię na potylicy"- Rafał Konik

Artykuł z mojego archiwum, aby było co czytać gdy ja nie mam jak pisać ;) Witold Pilecki należy do grona 10 najodważniejszych ludzi z czasów II Wojny Światowej. Jego postać i nazwisko jest wymieniane często przywoływane na grafikach, w artykułach, piosenkach i innych mediach. Lecz, gdy zapytałam się młodzieży czy wiedzą kim był rotmistrz, nie wiedzieli nawet że taki ktoś istniał. Jest to smutne, lecz mobilizuje mnie aby przybliżać postać o Witolda Pileckiego innym. Roman Konik, którym jest autorem książki „Znamię na potylicy” podjął się trudnego zadania przedstawienia historii tego wielkiego Polaka. Pan Konik pracuje na Uniwersytecie Wrocławskim, lecz z zamiłowania jest malarzem, a z powołania podróżnikiem. Ujęło mnie to że książka jest napisana jak powieść. Akcja książki rozpoczyna się na kilka dni przed 1 września 1939 roku. W przybliżeniu widzimy jak mogło wyglądać życie rotmistrza. Następnie jesteśmy świadkami mobilizacji i walk wrześniowych. Towarzyszymy rotmistrzow...
Czytaj więcej

Tacy Sami cz.11

Czołem ludziska! Korzystając z chwili wolnego, co w ostatnich dniach jest dla mnie ewenementem, oraz z tego że mnie chwilowo nie bolą nadgarstki, wrzucam jedenasty odcinek mojego opowiadania :D Tacy Sami cz.11     Była już 9.20, gdy Kuba przysiadł na kamiennych ławkach przy pomniku sławnego astronoma. Krakowskie Przedmieście już ożyło i zdążyły go minąć już dwie wycieczki. Wyjął z plecaka książkę i jeszcze raz zaczął czytać "Warszawskie gry wojenne" bo stwierdził, że tu są najciekawsze opisy okupacyjnego życia. Co jakiś czas rozglądał się dookoła z nadzieją na ujrzenie któregoś z kolegów.      Pierwszego dostrzegł Maćka. Ciemne włosy jak zawsze w nieładzie kontrastowały z nienagannie wyprasowaną koszulą  i jasnymi szortami. Zgodnie z tradycją miał w ręku książkę, która była jego nieodłącznym towarzyszem od gimnazjum. Gdy szedł, co i rusz poprawiał okulary w drucianych oprawkach które zsuwały mu się z nosa. Całą swoją osobą przypominał typowego int...
Czytaj więcej