Jeśli chcemy wolnej Polski... - Peuu

Czołem!

Jako że wśród moich rówieśników obserwuję ostatnio zanik chęci do jakichkolwiek działań pozaszkolnych, związanych z zainteresowaniem światem, więc postanowiła, wspierać tych którym chce się działać.
Stąd dzisiejszy artykuł, w którym chciałabym Wam przedstawić nowy głos na polskiej scenie raperskiej- Peuu. W swoim pierwszym kawałku pod tytułem "Szara rzeczywistość" przedstawia swoją perspektywę polskiej rzeczywistości. Przeciwstawia się niejako ogólnemu mainstreamowi, który mówi aby odciąć się od tego co było.

"Szara rzeczywistość" refren
 "Jeśli chcemy wolnej Polski, pocznij od wiadomości.
  Przykładem będzie powrót do przeszłości.
  Pamiętaj o bohaterach walczących o wolności.
  Dziś tak jak oni walczmy o naszą godność" 
Codzienna rutyna, życie za najniższą krajową, ale też chęć walki o godny byt. to wybrzmiewa z tekstu całego utworu.

Jagoda: Skąd pomysł na przybranie pseudonimu "Peuu"?
Peuu: Ksywa "Peuu" powstała bardzo spontanicznie, chciałem nazwać się z literą pochodzącą od        pierwszej litery imienia, a przy tym ważne by nazwa była krótka. I tak o to "Peuu".
Jagoda: Pomysłowo. Temat, który podjąłeś jest tematem trudnym, nie oszukujmy się. Czemu akurat on? I skąd pomysł na rozpoczęcie takiej działalności?
Peuu: To zaczęło się 2 lata temu, zaczęłam pisać pierwsze wiersze, bardzo lubiłem pisać rymy, lubię także występować przed publicznością, robić coś co jest dobre. Życie w Polsce nie jest łatwe dla niższości marginesu, dlatego stąd temat o Polsce.
Jagoda: Życzę, więc sukcesów na dalszej drodze :)


A tu link do wspomnianego wyżej utworu, zapraszam do odsłuchu i wsparcia młodego artysty :)
https://www.youtube.com/watch?v=qZAg4ZxDATQ

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Wiersz #9 Spacer

Czołem! Wracam do Was z nowym wierszem. Po otrzymaniu wyników matury obiecałam sobie że wrócę do pisania. Więc oto jest, świeżutki wiersz Spacer Znowu sierpniowe słońce ogrzewa stolicę Wystawiam twarz do niego Podczas spaceru zwiedzam okolicę Śródmieścia tak pięknego i skrawionego Przesuwam palcami po bliznach murów Tu padła kula, tu odłamek Ślady tak wielkie jak pomniki królów Nieśmiertelnego bohaterstwa ułamek Ceramiczny plasterek na murze Symboliczny opatrunek dla ran Przy tych murach toczyły się burze Tu padał warszawski kwiat jak skoszony łan Jak rzeka mrówek idą Fala przechodniów ślepych Którzy patrzą a nie widzą Znaków świadków niemych Gdyby dać im głos Wysłuchać ich opowieści Wskrzesić martwych los Poznać przodków ścieżki Zaklęta w kamieniu historia Uważni dostrzegą plamę krwi Dla tego nieznanego gloria Już nikt z niego nie zadrwi Jagoda
Czytaj więcej

"Zanamię na potylicy"- Rafał Konik

Artykuł z mojego archiwum, aby było co czytać gdy ja nie mam jak pisać ;) Witold Pilecki należy do grona 10 najodważniejszych ludzi z czasów II Wojny Światowej. Jego postać i nazwisko jest wymieniane często przywoływane na grafikach, w artykułach, piosenkach i innych mediach. Lecz, gdy zapytałam się młodzieży czy wiedzą kim był rotmistrz, nie wiedzieli nawet że taki ktoś istniał. Jest to smutne, lecz mobilizuje mnie aby przybliżać postać o Witolda Pileckiego innym. Roman Konik, którym jest autorem książki „Znamię na potylicy” podjął się trudnego zadania przedstawienia historii tego wielkiego Polaka. Pan Konik pracuje na Uniwersytecie Wrocławskim, lecz z zamiłowania jest malarzem, a z powołania podróżnikiem. Ujęło mnie to że książka jest napisana jak powieść. Akcja książki rozpoczyna się na kilka dni przed 1 września 1939 roku. W przybliżeniu widzimy jak mogło wyglądać życie rotmistrza. Następnie jesteśmy świadkami mobilizacji i walk wrześniowych. Towarzyszymy rotmistrzow...
Czytaj więcej

Tacy Sami cz.11

Czołem ludziska! Korzystając z chwili wolnego, co w ostatnich dniach jest dla mnie ewenementem, oraz z tego że mnie chwilowo nie bolą nadgarstki, wrzucam jedenasty odcinek mojego opowiadania :D Tacy Sami cz.11     Była już 9.20, gdy Kuba przysiadł na kamiennych ławkach przy pomniku sławnego astronoma. Krakowskie Przedmieście już ożyło i zdążyły go minąć już dwie wycieczki. Wyjął z plecaka książkę i jeszcze raz zaczął czytać "Warszawskie gry wojenne" bo stwierdził, że tu są najciekawsze opisy okupacyjnego życia. Co jakiś czas rozglądał się dookoła z nadzieją na ujrzenie któregoś z kolegów.      Pierwszego dostrzegł Maćka. Ciemne włosy jak zawsze w nieładzie kontrastowały z nienagannie wyprasowaną koszulą  i jasnymi szortami. Zgodnie z tradycją miał w ręku książkę, która była jego nieodłącznym towarzyszem od gimnazjum. Gdy szedł, co i rusz poprawiał okulary w drucianych oprawkach które zsuwały mu się z nosa. Całą swoją osobą przypominał typowego int...
Czytaj więcej